Je kan iemand uit Stevoort weghalen, maar…

Het online interview met Christophe Rijnders aka Choco

Vertel iets over jezelf: je vrouw, je kinderen… je job.
Wat is jouw band met Stevoort? Wat deed je vroeger in Stevoort? Kattenkwaad? Anekdotes?
Wat doe je in Portugal? Situeer kort de streek waar je woont.
Als je in Stevoort vraagt wie Christophe Rijnders is, zullen velen misschien het antwoord schuldig blijven. Als je vraagt wie “Choco” is, zal er zeker een antwoord komen van wie tussen 1970 en 1990 geboren is. En de anderen kennen zeker “Tante Julia”, mijn oma, wiens huis nu een ontmoetingsplaats voor heel Stevoort geworden is en waar je gezellig kan eten en drinken met vrienden.
Ik ben geboren in 1975 en vanaf de kleuterklas met juf Magda, zuster Dora en zuster Miet heel mijn jeugd opgegroeid in en rond Stevoort… En ja, ook ik kreeg bij zuster Miet regelmatig een plakker op mijne mond … Blijkbaar was ik toen al een prater… ????
Tijdens mijn jaren in de lagere school – toen nog in de Broekstraat aan Steborg – ging ik ’s ochtends en ’s middags meestal bij oma Julia Bex (tante Julia) helpen om snoep te verkopen aan de meisjes van Mariaburcht. Winkeltje spelen, maar dan in het echt ????.

Wat deden we verder in die tijd ?
Als we niet op school zaten, reden we met de fiets naar het voetbalveld in de Oppenstraat, met neef en vrienden uit de Broekstraat naar “de Bèm” of gingen we spelen op de Dreef of op het speelplein in de Flinkstraat. Ik ga niemand op ideeën brengen, maar na een “koprol met de fiets” op de Dreef zal ik nooit meer mijn voeten tussen de spaken van mijn fietswiel steken tijdens het rijden! In de winter glijden of zelfs schaatsen op de vijver in het bos en kijken of we tot op het eilandje geraakten.
In die tijd had je voor het middelbaar 2 kampen in Stevoort.. de enen gingen naar Hasselt, de anderen naar Herk-de-Stad. Samen met de vrienden van de Flinkstraat ging de keuze naar Herk. Eerst samen tot aan “Wietje” op de Kolmenstraat en daar met half Stevoort staan keuvelen tot we echt wel bijna zeker te laat gingen komen op school.. en dan vertrok de hele “stoet” met de fiets naar Herk. Op de terugweg, hetzelfde scenario, maar dan was de plaats van samenkomst het snoepwinkeltje van “madam”, haar naam ken ik na al die jaren nog niet. Jammer genoeg werd er – net zoals bij mijn oma Julia – ook bij haar wel eens snoep meegenomen door iemand wiens zakgeld waarschijnlijk op was. Zelf kocht ik meestal een reep chocolade .. ja, het duurde niet lang of mijn lichte verslaving aan chocolade gaf me bij mijn vrienden van de jeugdbeweging de bijnaam “Choco”. Al gaven K.B. en K.D. (voor zover ik me herinner) ook wel een “voorzet”, door me eerst “Chicco” te noemen omdat ik altijd snel bruinde in de zomer.
Maar goed, na vele jaren KSJ (eigenlijk hebben wij altijd KSA gezegd), kende de jeugd van Stevoort (en vaak hun ouders ook) mij vaak enkel nog als Choco. Heel wat mooie herinneringen blijven over van de tijden met de KSA in Stevoort, de zomerkampen en met KSJ/KSA Limburg (want ook daar was de “kliek” van Stevoort gekend door het meewerken aan avonturenweekends en meer) en natuurlijk hielp “ons” Beestenfeest ook mee om Stevoort op de kaart te zetten bij de jeugd van heel Limburg.
Ik heb nog een paar jaartjes geprobeerd bij FC Eendracht Stevoort – toen nog in de Oppenstraat –, bij de handbal (die ging failliet, we verloren eigenlijk ook altijd en tegen Initia Hasselt was het helemaal desastreus), de basketbal, jeugdkoor het Martijntje en later het Sint-Maartenkoor. Maar toen ik uiteindelijk moest kiezen, was het toch KSJ. Daar werden vriendschappen voor het leven gesmeed. Je kan trouwens iemand wel uit Stevoort weghalen, maar je kan de band met Stevoort nooit helemaal wegnemen.
Toen mijn ouders hun confectiebedrijf opstartten in Herk en later ook gingen produceren in Portugal (o.a.), lag het voor de hand dat ik in de voetstappen van mijn vader Ivo naar Diepenbeek zou gaan en aan het LUC (de voormalige Economische Hogeschool Hasselt en intussen Universiteit Hasselt), Handelsingenieur zou gaan studeren. Tussendoor heb ik nog een half jaar in Canada gestudeerd (daar heet het dan “Master in Business Administration”). In de zomer van 1993, toen ik 18 werd, ging ik 3 maanden als jobstudent werken in de wijnkelders van Porto.
Om een lang verhaal kort te maken; na mijn studies, mijn 1e job in Parijs begonnen en 2 jaar later bij Intersoc terecht gekomen, dat me afwisselend naar Zwitserland en Frankrijk uitstuurde eerst als aankoper om vervolgens af te ronden als hoteldirecteur. Het was tijdens zo een winter in Zwitserland dat ik mijn West-Vlaamse echtgenote Sofie leerde kennen en ik haar, bijna meteen, kon overtuigen om ons eigen avontuur in Portugal te beginnen.
We wonen nu al sinds 2002 in de Algarve, aan de zuidkust van Portugal, waar we een boetiekhotel met 15 kamers opbouwden en intussen ook onze eigen witte wijn kweken en maken. Na mijn (over)grootouders, met café/winkel Bex, is er nu dus een volgende generatie actief in de “gastvrijheid”. Het is altijd leuk wanneer ook oude bekenden uit Stevoort en omgeving op bezoek komen. (wie meer wil weten kan een kijkje nemen op www.casabelamoura.com of me via Facebook contacteren).
Tijdens onze jaren hier in Portugal zijn ook onze 2 toppers van kinderen geboren. Zij hebben voorlopig de beide nationaliteiten en zullen op 18 jaar een keuze moeten maken. Voorlopig gaan ze naar de dorpsschool (tweetalig Portugees-Engels) en krijgen ze 1 keer per week les op de Nederlandse school. We zitten hier in een toeristische streek, maar qua vaste inwoners is de Algarve echt nog wel een landelijke regio, met kleine dorpjes en veel natuur en natuurlijk een lange kust, dus in onze vrije tijd gaan we vaak wandelen met de kinderen. Lange tijd waren ze de enigen op school die konden fietsen, maar sinds COVID-19 is dat wel veranderd … er zijn dus ook nog positieve effecten van de pandemie.

Tante Julia Bex was jouw echte tante? Herinneringen?
Tante Julia Bex was mijn grootmoeder. Julia Bex – van dezelfde familie als kleermaker Bex – trouwde (op vrij late leeftijd) met Jef Rijnders uit Donk (die samen met broer Victor op de weg naar Halen een handel had in zeilen voor vrachtwagens en bv. ook lederen boekentassen maakte). Samen hadden zij 1 zoon Ivo Rijnders en samen met mijn zus Caroline ben ik dus een kleinzoon van “tante” Julia. Wie van Stevoort was en op zondagnamiddag nog dringend een pakje koffie of sigaretten of wat dan ook nodig had, kwam achterom en klopte op het keukenraam van Julia. In haar winkeltje kon je de beste Hollandse kaas kopen, maar net zo goed een warmwaterblaas, Het Belang van Limburg of een schrift (met lijntjes of met ruitjes).

Wat doe je iedere keer als je in Stevoort bent?
Jammer genoeg kom ik niet meer zo vaak in Stevoort. Onze job in het toerisme houdt ons 10 maanden per jaar, 7 dagen op 7 bezig. Maar voor familie-aangelegenheden – de communie van de petekindjes bv. – kom ik met plezier even naar Stevoort en dan kan een pintje bij Vinod (Tante Julia) natuurlijk niet ontbreken. Natuurlijk ook altijd even langs de winkel van Mieke en Jan om dingen te kopen die we in Portugal niet vinden (Côte d’Or chocolade, Chokotoff’s, …) Als het lukt, spreken we dan ook graag nog eens af met de jeugdvrienden. Stevoort is telkens weer een beetje thuiskomen.

Wat mis je het meest / wat zou je willen meenemen? Is er iets waarvoor je naar Stevoort komt? Of waarvoor zou je willen op bezoek komen in Stevoort, als je werk het toelaat?
Moest ik de tijd hebben, dan zou ik zeker en vast naar de jaarlijkse Pinksterfeesten komen. Dat is toch wel iets unieks wat heel Stevoort verbindt en wat ook enorm helpt om nieuwe inwoners van Stevoort te betrekken bij de samenleving. Hopelijk kan ik dat nog eens meemaken en mogen mijn kinderen dat ook eens mee beleven.

Wat vind jij het mooiste plekje in Stevoort?
Dat is een ontzettend moeilijke vraag, want waarschijnlijk zijn vele plekken die voor mij “mooi” zijn omwille van de leuke herinneringen die eraan hangen, intussen al veranderd of zelfs verdwenen. Het gebouw waarachter ik mijn eerste kus gaf, bestaat volgens mij niet meer. Wandelpaadjes in Sterrebos zijn verdwenen, Radio Freesia bestaat niet meer, en zo zijn er nog wel plekjes. Misschien is de mooiste plek voor mij wel Steborg en de Jeugdlokalen .. op het eerste zicht geen esthetisch mooie plek, maar van babyborrels, over jeugdfuiven naar kienavonden, jubilea en koffietafels, speelt deze plek een rol in ieders leven in Stevoort. Volgens mij is het ook dankzij de KSA en het jeugdlokaal dat mijn jaren als puber en jongvolwassene voor vele mooie herinneringen gezorgd hebben en mij mee gevormd hebben voor mijn toekomstig leven.

Wat is het leukste Stevoortse woord/gebruik dat je kent?
Tante Julia had altijd een “mouw-slat” (spreek uit als “maa-slat”) bij .. een zakdoekje dat ze achter de mouw van hare “golf” stak (gebreide vest met knopen) – die golf had ze trouwens aan over hare “verring” (dialect voor een voorschot of schort), met een tekening, zoals alleen oma’s die droegen (en zoals ze in Portugal zelfs nu nog gedragen worden door de oudjes).
Is er iets over Stevoort dat je niet uitgelegd krijgt in je huidige omgeving?
De Pinksterfeesten .. het dichtst in de buurt kom je door te refereren naar de vroegere “jeux sans frontières” die ook op tv uitgezonden werden. Maar de hele sfeer errond en de effecten op de lokale buurtcontacten krijg je niet uitgelegd. Moest het makkelijker uit te leggen zijn, dan zou elk dorp in Europa jaloers zijn op Stevoort, denk ik.

Hoe houd je contact met Stevoortenaren (buiten je familie)?
Ja, gelukkig is er zoiets als Facebook, maar elke zomer zijn er ook wel een aantal Stevoortenaren die de weg vinden naar Portugal als vakantiebestemming en ons bezoeken of bij ons komen logeren. Bij de check-in is het vaak wel even onwennig als onze Stevoortse gasten mij willen aanspreken als “Choco” ???? maar intussen weet ook mijn personeel het verhaal hierachter. En mijn lokale kapper is trouwens ook uit Stevoort naar Portugal getrokken. (Jef Bruyninx) ????

Wat heb je of wat is er in Portugal dat je graag in Stevoort zou zien gebeuren? Dus wat is er beter bij jou in Portugal? Zijn de mensen anders? Het weer beter?
Het weer is hier natuurlijk beter, van eind februari tot begin november heb je hier eigenlijk altijd een “blauwe hemel”. Maar verder is hier ook weinig of geen verkeersdrukte en zijn de mensen toch wel minder gestresseerd. Ook al hebben ze hier een veel lager inkomen, mensen kunnen hier nog genieten van de kleine dingen en maken nog tijd voor een praatje langs de straat, met de buurman, … Laten we hopen dat dit – na de pandemie – toch ook terug een belangrijkere plaats krijgt in het dagelijkse leven in België. De sociale contacten met vrienden, buren, collega’s maken dat ons leven de moeite waard blijft.

Kom je nog terug? Of denk je voorgoed in Portugal te blijven?
Ik kom vast en zeker nog terug. Hoe mooi Portugal ook is, en hoe gastvrij de lokale mensen ook zijn, het blijft een ander land en ik zou hier graag komen genieten van mijn oude dag in het zonnetje, smullend van een vers gegrilde vis met een goed glas wijn, maar zoals ik al zei, Stevoort is toch altijd een beetje thuis komen.

Hoe zien jouw kindjes Stevoort?
Mijn kinderen weten dat hun tante, nonkel en hun neefje en nichtje in Stevoort wonen, net zoals hun Avó en Avô (oma en opa), maar die zien we ook in de Algarve regelmatig. En verder is mijn dochter (Mira Julia Gusta) ook vernoemd naar tante Julia, dus ze weet dat je tegenwoordig in het huis van tante Julia lekker kan eten, maar verder hebben zij (nog) geen band met Stevoort. (helaas leert de mama hen wel wat West-Vlaamse woordenschat). Ik heb wel mijn zoon al geleerd hoe je speculaas van bakker Haesevoets maakt en dat vlaai lekker is, weet hij ook ????